چه سود از این سکوت و آه از این صبوری...
دوشنبه, ۲۹ خرداد ۱۴۰۲، ۱۱:۲۱ ب.ظ
کسی طولانی مینویسد که دلش پر باشد، سرش پر باشد. تهی مغز و تهی دل، حرف یومیهاش را هم بتواند بزند، بس.
اینکه روزگار چطور آتشها را خاکستر میکند و خاکسترها را همنشینِ باد، خود داستانیست عریض و طویل و مرتفع که ربطی هم به ماجرا ندارد.
۰۲/۰۳/۲۹