در ستایشِ روزمرگیِ نداشته

 

 

کاش روزمرگی بود. خوابیدن و بیدار شدنی بر قرار. نقشه‌ای روزانه بی‌نقص. غذا طبق برنامه، لباس، مشخص. کتاب یا فیلم یا موسیقی در ساعت و مقدار معین. مکان‌هایی ثابت و آدم‌های بی‌تغییر. واژه‌ها شمرده شده حتی. تازه اینطور است که آمدن پشه‌ای هم زندگی را متفاوت می‌کند. همین خوب است. همینم آرزوست. وقتی مدام داری نفس می‌گیری برای فرازها و نشیب‌ها و تغییر‌ها، حوصلهء لذت بردن نمی‌ماند. زندگی‌ای که هر روزش با روز قبلش فرق داشته باشد ملال‌انگیز است. باور کن.